เรา: ขับรถเร็วอีกนิดได้มั้ย..?
พี:หันมองหน้า ในรถมีเด็กนะเอ!
โดนอีกหนึ่งดอก!!
สองสาวนั่งคาร์ซีท อยู่ข้างหลัง พวกนางก็ดูมีความสุขกันเหลือเกิน.. 😑😑😑
กว่าจะถึงสวนสัตว์นี่ มี1ชั่วโมง😤😤 มันไม่ไกลจากบ้านญาติเค้าเลย แต่เพราะความขี้เห่อความหลงของเค้าไง!!!
เรา: ยังไงดีอะ แยกกันจูงมือคนละคนมั้ย? กลัวหลานหลง จะได้ดูแลกันสะดวกด้วย
พี: ไม่ต้องเลย เดี๊ยวพี่อุ้มเอง
เรา:ห๊ะ!! พี่พีหลานโตพอเดินเองได้แล้วนะ จะอุ้มยังไง
พี: ก็จะอุ้ม คนก็เยอะ เดี๊ยวหลง
รู้มั้ยคะนางอุ้มหลานสองคนด้วยแขนคนละข้าง 😑😑😑 นึกภาพออกมั้ย
หลานหันหน้าเข้าหากัน แล้วหลานเค้า
จั้มม่ำมากคะ ... หนักมั้ยถามใจดู
อิป้าเอ ก็ถือของสิคะ กระเป๋าใส่ขวดน้ำขวดนม โอ๊ยยยย มันไม่ง่ายเลยวะ555
มนุษย์พ่อมนุษย์แม่ โครตเป็นสิ่งมีชีวิตที่มหัศจรรย์โครตอึด!!!
นางมีความสุขมากทั้งลุงทั้งหลาน เด็กมันคงไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่หรอก ก็ตามประสาเด็ก แต่อีเป็นลุงนี้ฟินมาก เดี๊ยวหันไปหอมคนนู้นหันมาหอมคนนี้ แถมให้หลานหอมคืน มีการหันมายักคิ้วให้เราด้วยนะ อิสลิด!!! 😒😒😒
พี: ป้าเอเร็วๆเดินเร็วๆครับ...
เรา: 😤😤😤
พี: เป็นไรหน้างอ!
เรา: เหนื่อย ไม่ร้อนไม่เหนื่อยรึไง อุ้มไว้แบบนั้นหนักมั้ยน่ะ!
พี: หนักแต่ทนได้ 😊
เรา:😑😑😑
พี:เอ้า อยู่กับป้าเอก่อนนะครับ ลุงพีไปซื้อขนมมาให้กิน☺️☺️
พี:ดูหลานดีๆนะ
เรา:อืม
ใครบอกเด็กผู้หญิงไม่ซนคะ!!!!! ครายยยยย นึกถึงเรื่องนั้น เป็นบทเรียนของชีวิตอีกเรื่องเลยคะ เร็วๆนี้ก็มีเคสนึงที่โด่งดังมากๆ ... อารมณ์นั้นเลยคะ คือคนมีลูกเล็กๆ สิ่งสำคัญคือสติคะ ต้องจดจ่อกับลูกตลอด เพราะเด็กวัยนี้เร็วมาก ที่สำคัญคนเป็นพ่อกับแม่ต้องเร็วกว่าลูก
แต่วันนั้น เราหันไปหยิบของ สองแฝดหายคะ!!! ค่าฟังไม่ผิดพวกนางหาย
เราก็รีบหาเลยคะ คิดในใจเห้ยทำไมไวจังวะ เห้ยถ้าลูกเค้าเป็นอะไรไปจะทำยังไงวะ เอาอะไรมารับผิดชอบสิ่งไหนมีค่ามากกว่าหัวใจพวกเค้าวะ ทำไมเรามันโง่กว่าเด็ก4ขวบนะทำไมดูแลไม่ได้ !! คิดแบบนั้นจริงๆคะ
เราหาหลานเค้าวิ่งวุ่นไปหมด ไม่เคยรู้สึกเหนื่อยเลย กลัวจับใจเป็นไงซึ้งเลยคะ!!
ทำไงดี จะบอกพ่อแม่จะบอกพี่พียังไง เค้าไว้ใจเราให้ดูแลหลานเค้าแปปเดียว
สาบานว่าตอนนั้นร้องไห้ กลางสวนสัตว์เลยคะ คิดว่าจะไปติดต่อเจ้าหน้าที่ให้ประกาศหาละ!!
พี: เอ ...
เรา:หน้าซีด กลัวไม่รู้จะพูดกับเค้ายังไง
เราหันกลับไปหาเค้าคะ ยังไงก็ต่อบอก
แต่มันทำให้เรายิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมคะ
ก็หลานอยู่กับเค้าคะ ภาพเค้าจูงมือหลานอยู่..
พี:รีบเดินมาหา เห้ยเป็นอะไรเนี้ย!
เรา: เอนึกว่าทำหลานพี่หาย วิ่งหาทั่วไปหมดไม่เจอ เอกลัวจริงๆนะพี่พี เอกลัว😭😭😭
พี: หยุดร้องเดี๊ยวนี้ ไม่มีอะไรแล้ว หลานติดพี่รีบวิ่งตามมา อย่างงี้แสดงว่าเราเผลอใช่มั้ย
เรา:ใช่... เสียงรู้สึกผิด
พี: งั้นจำไว้เป็นบทเรียนนะเอ ถ้าตอนนี้ไม่ใช่หลานแต่เป็นลูกของเรา และหาไม่เจอไม่ได้อยู่กับพี่ คิดดูนะว่าคำว่าใจจะขาดเป็นยังไง.. แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วหยุดร้องไห้สะ ทุกคนพลาดกันได้ เค้ายิ้มให้เรา เดินมาหาเราเอาลูบหัวเรา
ส่วนเด็กจะรู้เรื่องอะไรคะคุณ จะไปโทษเด็กหรอ บ้ารึเปล่าเด็กยังไงก็คือเด็กเราเป็นผู้ใหญ่ เรามีวุฒิภาวะมากกว่าเค้าเยอะเรานั้นแหละเลินเล่อเอง!!!
เรา:เอขอโทษนะ
พี: อืม กลับกันเถอะเอก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้วหลานง่วงแล้วด้วย
เรา:อืม....
นึกถึงตอนนั้นใจยังหวิวอยู่เลย...😰😰
ระหว่างทางกลับบ้าน
พี:เอ ไม่เป็นอะไรแล้ว เอามือมาบีบมือเราเบาๆ
สองสาวสลบสไหลไปเรียบร้อยแล้ว
เรา: หันไปยิ้มให้เค้า..
พี:ยิ้ม☺️
ความรู้สึกอุ่นใจแล่นขึ้นมาเลยคะ ❤️
ส่งเด็กๆถึงมือพ่อแม่เค้า เราก็แว้นกลับ
รร. กันคะ ก่อนจะไปนางก็หอมหลานๆนางฟัดกันอยู่นานคะ
พี:หิวมั้ยแวะนั่งกินนั่งดื่มมั้ย?
เรา: วันนี้ไม่อยากดื่ม หาร้านกินข้าวธรรมดาเถอะ
พี: what!! แปลกเว้ย ขี้เมาอย่างยูเป็นอะไรไป5555
เรา: 555เหนื่อย ขี้เกียจเมาบ้างไม่ได้หรอไม่ชอบรึไง?
พี: โอเคๆ งั้นดินเนอร์ธรรมดานะ
เรา:😑😑😑
เรา:จอดๆๆ กินร้านนี้
พี:หะ ร้านข้าวต้มนี่หรอ
เรา:ใช่
พี: 55555 เอากินก็กิน
เราก็นั่งกินข้าวกันคะ กับข้าวเต็มโต๊ะแต่มีแต่ ผัก!! ผัก !!! ผัก!!!
เรา:ทำไมยูสั่งกับข้าวแบบนี้
พี: ทำไม เลิกคิ้วมองเรา
เรา:มันมีแต่ผัก สามชั้นทอดน้ำปลาเอหายไปไหน!
พี:พี่สั่งให้เค้ายกเลิกไปแล้ว..ตอนเดินไปเข้าห้องน้ำ
เรา: อิ พี่ พี...👿👿👿
พี: อย่ากินเลย ตอนวิ่งจะได้วิ่งน้อยๆไงไม่ดีหรอ?
เรา: เออ!!
พี: good~😁
กลับที่พัก เราก็เตรียมตัวอาบน้ำอาบท่าจะนอนละ
พี: เอ อย่ารู้สึกผิดกับเรื่องวันนี้นะ
เรา:?!
พี:ถ้ายูรู้สึกผิด อยู่ก็จะกลัวเหตุการณ์แบบนี้ แต่ถ้ายูเห็นมันเป็นบทเรียนยูจะแก้ไขมันแล้วเหตุการณ์วันนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก เค้าเรียกว่าประสบการณ์มันสอน..
เรา: ขอบคุณนะที่เข้าใจเอ
พี: เพราะเคยผิดวันนี้เลยถูกไง ไปอาบน้ำได้แล้ว
เรา:อืม..
พี:อาบน้ำอุ่นนะ..
เรา:อื้มมม😊😊
เราอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาแต่งตัว เค้าก็ไปอาบน้ำต่อ
ตอนจะนอนเราถามเค้าว่า
เรา: วันนี้ดูพี่มีความสุขมากเลยเนอะ
พี:อืม มีความสุขมาก 😊 ตอนเด็กๆพ่อกับแม่พี่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน พอย้ายไปเรียนตปท.พี่ก็ต้องใช้ชีวิตรีบๆ ไหนจะเรียนไหนจะงาน รู้ตัวอีกที มันก็เคว้งไปแล้ว
พอมาเจอเรา..อีกครั้งได้ใช้ชีวิตแบบนี้ด้วยกัน ความรู้สึกมันก็อยากให้มีใครสักคนมาแบ่งความรักตรงนี้ไปบ้าง ได้รักใครสักคนที่เป็นผลผลิตของเรา..ได้เห็นเค้าเติบโต ได้อยู่ทุกช่วงเวลาของชีวิตเค้า...☺️☺️☺️
เรา:หรอ.... พูดไม่ออก
พี: 555 ให้พี่ไม่ได้กดดันเราเลย ดึงเราเข้าไปกอดคะ
พี:นอนๆ พึมพำอยู่บนหัวเรา
เรา: เอรักพี่นะ
พี:พี่รู้แล้วครับ... หอมหัวเรา
คืนนั้นนอนคิดนู้นนี่นั้นแทบจะไม่ค่อยได้หลับ... อย่าว่าเราเห็นแก่ตัวเลยนะ ถ้าใครพอเดาออกจะรู้ว่า เราชินกับการอยู่คนเดียวมาตลอด แล้วก็กลัวว่าผู้หญิงอย่างเราจะเป็นแม่ที่ดีของลูกเค้าไม่ได้ด้วย แค่ทุกวันนี้เค้ายังคอยดูแลเราทุกอย่าง ถ้าเกิดมีลูกเค้าไม่ต้องเหนื่อยสายตัวแทบขาดหรอ..?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น