หยุดใช้ชีวิตและความตายข่มขู่พ่อแม่ให้ยอมรับความรักในวัยเรียน

เห็นข่าวเด็ก 15 ผูกคอตายเพราะเข้าใจว่าตัวเองถูกกีดขวางทางรัก ดังนั้นวันนี้คุณแม่ไอที ก็จะมาขี้บ่นเรื่องความรักให้อ่านกันนะ...

ลูกเอ๋ย อันความรักนั้นกินไม่ได้ ดังนั้นอายุน้อยๆ 14- 15 -16 ปี อย่าเพิ่งคิด อย่าเพิ่งมีเลยความรัก เพราะพวกเจ้ายังไม่เข้าใจแก่นของความรัก ในความคิดพวกเจ้า อาจจะมองว่ารัก คือ การได้อยู่ด้วยกัน การไปเที่ยวด้วยกัน โทรหากันตลอดเว(สำนวนวัยรุ่นเขา) แชท ไลน์หากันตลอดๆ หรือแม้แต่ ยอมให้มีอะไรด้วยคือรัก แต่ที่พวกเจ้าเข้าใจมันผิดหมดลูก ตอนนี้ถ้าใครอายุประมาณนี้กำลังตกเหวรักอยู่ ก็คงเถียงคุณแม่ไอที ใจขาดดิ้นเลย แต่เมื่อพวกเจ้าอายุ 30 ปีขึ้นไป(ถ้าไม่สมองนิ่มจนเกินไปนะ) พวกเจ้าจะเห็นสัจธรรมว่า รักที่พวกเจ้าเทิดทูน ดิ้นรน บางคนถึงกับขู่พ่อแม่ว่า จะเอาชีวิตที่พ่อแม่ให้กำเนิดและเลี้ยงมาเป็นเครื่องต่อรองเสียด้วยซ้ำ เมื่อถึงวันที่เจ้าเติบโตทั้งวัย และความคิด พวกเจ้าจะพบว่า คนที่มีความรักแต่อายุน้อยๆ สิ่งที่ติดตัวมาเมื่อตนเองอายุ 30 ปี คือ

- บาดแผลจากความรักในครั้งนั้น ทั้งทางร่างกายและจิตใจ
- ภาระที่ต้องรับผิดชอบคือลูก ที่เกิดจากพ่อแม่ที่ยังเด็ก แน่นอนบางคนอาจไม่รู้สึกอะไร เพราะตัวเองไม่ได้ลำบากเลี้ยง
- สร้างภาระให้พ่อแม่เพิ่ม เลี้ยงลูกโตนึกว่าจะเบาแรง ที่ไหนได้ มันไม่เรียน แถมยังท้องโต คลอดลูกออกมาให้เลี้ยง
- คำว่า แม่หม้าย หรือ พ่อหม้าย
- ความหลังฝังใจที่แสนเจ็บปวด
- อนาคตเปลี่ยน ชีวิตเปลี่ยน โดยเฉพาะผู้หญิง เมื่อมีลูกตั้งแต่อายุน้อยก็ต้องหยุดเรียน ทำให้สิ่งที่คาดหวังพังทลาย
- อื่นๆ

แล้วพวกเจ้าลองเหลียวดูรอบๆตัวเจ้าซิ ว่า คนที่มีความรักในวัยเรียนนั้น มีกี่คนที่เป็นรักนิรันด์ มีกี่คนที่ชีวิตประสบผลสำเร็จ มั่นคง ร่ำรวย ถ้าจิตใจเจ้าไม่อคติจนเกินไป เจ้าก็จะตาสว่าง และมองเห็นในสิ่งที่เป็นกุศล

ลูกเอ๋ย หยุดเถิด หยุดใช้ชีวิตที่มีค่าของเจ้า ต่อรอง ข่มขู่ พ่อแม่บังเกิดเกล้า หยุดคิดที่จะทำลายชีวิตเพื่อบูชาความรักในวัยเรียนเลย มันไม่ยั่งยืนอะไรหรอกลูก

คุณแม่ไอทีขอให้ หยุดใช้ชีวิตและความตายข่มขู่พ่อแม่ให้ยอมรับความรักในวัยเรียนเสียเถอะ มันโหดร้ายกับพ่อแม่มากเกินไป บาปกรรมเกินไป ลองคิดดูนะ