สมัยก่อนจะมีสุภาษิตว่า "อย่าแกว่งเท้าหาเสี้ยน" เพื่อเตือนไม่ให้เราไปยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่วันนั้นไม่รู้เป็นอะไร พี่ใหญ่ลืมสุภาษิตนี้ไปสนิท ตอนนี้เกิดขึ้นเมื่อพี่ใหญ่กับน้องเล็กเลิกเรียน และเดินกลับบ้านด้วยกัน 2 คน พี่ใหญ่ ป.3 น้องเล็กอนุบาล 1 ระยะทางระหว่างโรงเรียนกับบ้านน่าจะประมาณ 2 กิโลเมตร
ในขณะที่เดินไปได้เพียงครึ่งทาง ก็เจอกับรุ่นพี่เป็นฝาแฝดชาย ลูกคนขายหมูกำลังกระชากคอเสื้อกันไปมา ลักษณะดันกันไปดันกันมา กำลังจะชกกันอยู่แล้ว ตอนแรกพี่ใหญ่กับน้องเล็กก็เดินหลบๆกำลังจะพ้นอยู่แล้วเชียว น้องเล็กเจ้ากรรมดันเอ่ยถามขึ้นว่า "พี่จ๋า เค้าทำอะไรกัน" กรรมเวรจริงจริ๊ง เจ้าพี่ใหญ่ก็ดันตอบทันควันว่า "อย่าไปสนใจเลย หมามันกำลังกัดกัน" เท่านั้นแหละ หมาสองตัว เอ๊ย แฝดชายทั้งสองก็หันขวับมาทันที และมองมาที่พี่ใหญ่ด้วยตาเขียวปั๊ด พี่ใหญ่เห็นท่าไม่ดี จึงผลักตัวเล็กจอมแสบและตะโกนบอกน้องว่า "รีบหนีไป แล้วตามคนมาช่วยพี่" 55555 คิดได้ไงเนี่ย ใช้เด็กอนุบาลไปตามคนมาช่วย น้องเล็กวิ่งตื๋อไปอย่างรวดเร็วด้วยความหวาดกลัว ในใจพี่ใหญ่คิดว่า เสร็จแน่กู น้องคงตามคนมาช่วยไม่ทันแน่ๆ ห่างจากบ้านตั้งกิโล โดนตื้บแน่ๆ ฝาแฝดทั้งสองเดินย่างสามขุมเข้ามาหาพี่ใหญ่ มันทั้งคู่ไม่ได้สนใจว่าพี่ใหญ่เป็นเพียงเด็กหญิง ป.3 ส่วนมันทั้งสองเป็นพี่ ป.6 มันคนหนึ่งกระชากคอเสื้อพี่ใหญ่ ส่วนพี่ใหญ่ก็กำหมัดแน่น จ้องตามันเขม็งเช่นกัน
ในขณะที่จ้องตากันเขม็งอยู่นั้น ก็มีเสียงสวรรค์ดังขึ้นว่า เฮ้ย หยุดนะ ได้ผลแฮะ สิ้นเสียงสั่งของชายวัยกลางคน เด็กแฝดก็ชะงักกึก ปล่อยคอเสื้อพี่ใหญ่ทันที พี่ใหญ่ก็งงนะ "กลับบ้านเดี๋ยวนี้" ผู้ชายคนนั้นสั่งสำทับอีกรอบ ได้ผล เด็กแฝดเผ่นแน่บกลับบ้านไป "ลุงขอโทษแทนลูกชายด้วยนะ" อ๋อ เข้าใจแล้ว ลุงขายหมูนั่นเอง เฮ้อ โล่งอก สรุปว่า ปฏิบัติการแกว่งปากหาเสี้ยนก็จบลงด้วยประการฉะนี้แล
เรื่องจริงนะเนี่ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น